Najczęściej zadawane pytania (229) Ortografia (592) Interpunkcja (198) Wymowa (69) Znaczenie (264) Etymologia (306) Historia języka (26) Składnia (336) Słowotwórstwo (139) Odmiana (333) Frazeologia (133) Poprawność komunikacyjna (190) Nazwy własne (439) Wyrazy obce (90) Grzeczność językowa (41) Różne (164) Wszystkie tematy (3320)
w:
Uwaga! Można wybrać dział!
Nazwy własne (pisownia i odmiana)2015-10-27
Jaka jest poprawna pisownia wyrazu: idę do EMPiKu?
EMPik to nazwa sieci handlowej w postaci skrótowca literowego, a końcówki w formach kolejnych przypadków w tego typu tworach dodaje się po dywizie, czyli krótkiej kresce: EMPiK-u, EMPiK-owi, EMPiK-iem, EMPiK-i, EMPiK-ów, EMPiK-om, EMPiK-ami, EMPiK-ach (zob. http://sjp.pwn.pl/szukaj/EMPiK.html). W powojennej Polsce utworzono ogólnopolska sieć domów kultury i księgarń pod nazwą Klub Międzynarodowej Prasy i Książki – w skrócie KMPiK [wymawiane ka-em-pik]. Z czasem nazwa się skróciła do MPiK [wymawiane empik], a potem zleksykalizowała, co w tym wypadku oznacza, że skrótowiec stał się wyrazem, był traktowany jak zwykłe słowo, a w latach 70. XX używano już potocznej formy empik, podobnej do pekaes ‘autobus Państwowej Komunikacji Samochodowej – PKS-u» czy Cepelia ‘Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycznego – CPLiA’. Dziś Empik to już nie państwowy klub prasy i książki, lecz prywatna sieć księgarń.
Katarzyna Wyrwas

Interpunkcja2015-10-27
Czy w zdaniu Powołując się na twierdzenie Pitagorasa, mówiące, że suma kwadratów długości przyprostokątnych trójkąta równa jest kwadratowi długości jego przeciwprostokątnej, można to zadanie rozwiązać w trymiga można (należy?) pominąć przecinek przed że?
Nie można i nie należy pomijać tego przecinka, ponieważ służy on do oddzielenia zdania nadrzędnego od podrzędnego że suma kwadratów… Zdanie to rozpoznaje się jako podrzędne na podstawie pytania, które można zadać: mówiące – co? – że suma kwadratów… W polszczyźnie obowiązkowo oddziela się przecinkiem zdania składowe w zdaniu złożonym (zob. http://sjp.pwn.pl/zasady/Przecinek-pomiedzy-zdaniami-podrzednymi-i-nadrzednymi-Zasady-ogolne;629772.html).

Znaczenie2015-10-27
Czy poprawne jest sformułowanie: USA podjęły konflikt zbrojny w Iraku majestacie prawa międzynarodowego? Wydaje mi się, że słowo podejmować nie jest tutaj adekwatne. Konflikt jako zjawisko powstaje raczej samorzutnie. Natomiast można podejmować działania zbrojne, konfrontację zbrojną itd.
W pełni zgadzam się z Pana uwagami. Ich trafność potwierdza zawartość haseł np. w „Wielkim słowniku języka polskiego PAN” (www.wsjp.pl). W spisie połączeniach, w jakie wchodzi rzeczownik konflikt w znaczeniu ‘walka między co najmniej dwoma państwami lub grupami ludzi’, nie ma czasownika podejmować, a z wybranych do ilustracji definicji cytatów wynika, że do konfliktu może dojść, może on wybuchnąć, można się w nim pogrążyć. „Uniwersalny słownik języka polskiego” pod red. S. Dubisza odnotowuje, że konflikt może narastać, pogłębiać się, można w konflikcie być stroną. Tenże słownik wskazuje, że podjąć to m.in. «przedsięwziąć jakieś działanie, rozpocząć coś» z typowymi połączeniami podjąć walkę o coś, podjąć trud, starania o coś, co być może tłumaczy powstanie intersującej Pana konstrukcji podjąć konflikt: skoro konflikt jest rozumiany jako ‘walka’, to niewykluczone, że niektórzy skłonni będą przenieść na konflikt łączliwość związaną z walką, działaniami zbrojnymi. Konflikt jest wyrazem o szerokim zakresie, obejmującym wyrazu o znaczeniu węższym i podrzędnym w stosunku do niego, takie jak awantura, niezgoda, spór, wojna, zatarg, zimna wojna. Może się za jakiś czas okazać, że połączenie obecnie nowe i dziwne będzie tym, które zagości na stałe w polszczyźnie…

Ortografia2015-10-27
Dzień dobry, uprzejmie proszę o odpowiedź, czy Klasztor Norbertanek, Norbertanki pisze się dużą czy małą literą.
Nazwy członków bractw, zgromadzeń zakonnych piszemy małą literą, np.: franciszkanin, szarytka, duchacz, kawaler maltański, sodalis. Wyjątkiem jest Krzyżak ‘członek zakonu i obywatel państwa krzyżackiego’. Nazwy norbertanin (zakonnik), ojciec norbertanin piszemy małą literą, a wielką w wyrażeniach kaplica (klasztor, kościół) Norbertanów, oo. Norbertanów (ale: Ojców Norbertanów). Nazwy norbertanka albo siostra kanoniczka regularna zakonu premonstratensów (zakonnica), siostra norbertanka piszemy małymi literami, a wielkimi w wyrażeniach kaplica (klasztor, kościół) Norbertanek, ss. Norbertanek (ale: Sióstr Norbertanek).
Przymiotnik norbertański piszemy małą literą (duchowość norbertańska, kaplica norbertańska, klasztor, kościół norbertański, ale wielką w nazwach własnych: Zakon Norbertański, ul. Norbertańska (za: Aldona Skudrzyk, Krystyna Urban „Wielką czy małą? Mały słownik użycia wielkich liter w polskich tekstach”).

Składnia2015-10-27
Która forma jest poprawna: rozróżniać dobro od zła czy rozróżniać dobro i zło?
Rozróżniać to inaczej «dostrzegać różnicę między kimś a kimś, czymś a czymś». „Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN” pod red. A. Markowskiego podaje schematy, wedle których ten czasownik buduje zdania: ktoś rozróżnia kogoś, coś (w lm.) z przykładem Czy rozróżniasz fałszywe i prawdziwe banknoty? W podziemnym schronie rozróżnialiśmy poszczególne salwy i detonacje. Rozróżniać prawdę i fałsz. Według tej wykładni poprawne jest połączenie i]rozróżniać dobro i zło. Wspomniany słownik przestrzega przed błędnymi konstrukcjami !rozróżniać pomiędzy kimś, czymś; !rozróżniać kogoś, coś — od kogoś, od czegoś. Błędy związane z tym rozróżnianiem są spowodowane istnieniem podobnego formalnie i znaczeniowo czasownika odróżniać «spostrzegać różnicę między kimś a kimś, między czymś a czymś», który tworzy zdania wedle schematu ktoś odróżnia kogoś — od kogoś, coś — od czegoś, np. Odróżniała prawdę od fałszu. Pierwsze połączenie z pytania powinno zawierać właśnie ten czasownik: odróżniać dobro od zła.
Ortografia2015-10-27
Szanowni Państwo, skoro piszemy ponadosiemdziesięcioletni, to czy również poprawnie będzie ponadosiemdziesięciopięcioipółletni? Wygląda to na strasznie długie słowo, ale poprawne. Czy mam rację?
Oba przytaczane w pytaniu wyrazy są zapisane poprawnie, zgodnie z zasadą, że złożenia słowotwórcze, czyli wyrazy scalone z kliku innych, mają w polszczyźnie pisownię łączną.
Istnieje jeszcze jedna możliwość: ponad- można w naszym języku uznać za jako cząstkę słowotwórczą, ale istnieje też w partykuła ponad, którą dodaje się do liczebników bądź odliczebnikowych przymiotników i przysłówków oraz do rzeczowników wyrażających ilość czegoś - wtedy stosować poprawny staje się również zapis: ponad osiemdziesięcioletni i ponad osiemdziesięciopięcioipółletni (zob. http://sjp.pwn.pl/zasady/Pisownia-wyrazow-z-przedrostkami;629484).

Etymologia2015-10-27
Czy matka i matecznik są ze sobą spokrewnione?
Tak, są to formy ściśle spokrewnione, a ich pokrewieństwo jest widoczne nie tylko w dawnej polszczyźnie. Krystyna Długosz-Kurczabowa w „Wielkim słowniku etymologiczno-historycznym języka polskiego” umieszcza matecznik w znaczeniach ‘klatka na matkę rojących się pszczół’ oraz ‘legowisko niedźwiedzi’ (wtórnie ‘miejsce niedostępne w kniei’) w gnieździe znaczeniowym związanym z matką. Andrzej Bańkowski w „Etymologicznym słowniku języka polskiego” wskazuje, że podstawą rzeczownika matecznik jest albo bezpośrednio wyraz matka, albo utworzony od niego przymiotnik mateczny ‘związany z matką, matczyny’ (podaje przykład dziad mateczny ‘dziad ze strony matki’). Dziś matecznik służy także jako termin specjalistyczny: w ogrodnictwie i leśnictwie jest używany w znaczeniu «poletko, na którym się uprawia sadzonki roślin przeznaczonych na rozmnażanie», a w zoologii i pszczelarstwie jako «wydłużona komórka na brzegu pszczelego plastra, znacznie większa od pozostałych komórek, przeznaczona do wylęgu pszczelej matki; komórka mateczna».

Ortografia2015-10-27
Wiele czytałam na temat pisania form za granicą i zagranicą, jednak w pewnym przypadku mam dylemat. Czy to zdanie jest napisane poprawnie: Planujesz wypocząć za granicą?
Z jednej strony chodzi tu o plany wyjazdu za granicę, ale być może poprawne jest pisanie tego wyrażenia łącznie.
Zagranica to ‘kraje leżące poza granicami danego państwa’ (zob. http://doroszewski.pwn.pl/haslo/zagranica/), a zatem np. przyjechał z zagranicy oznacza ‘przyjechał z innego kraju’, a forma zagranicą to narzędnik liczby pojedynczej tego rzeczownika, którego możemy użyć w konstrukcji interesował się zagranicą w znaczeniu ‘interesował się innymi krajami, leżącymi za granicami jego własnego państwa’.
W cytowanym w pytaniu zdaniu Planujesz wypocząć za granicą mamy do czynienia z rzeczownikiem granica w znaczeniu ‘linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych’, dlatego też pisownia połączeń za granicą, za granicę (zob. http://sjp.pwn.pl/so/za-granica;4537367.html; http://sjp.pwn.pl/so/za-granice;4537368.html) z przyimkiem za jest rozdzielna, typowa dla wyrażeń przyimkowych (zob. http://sjp.pwn.pl/zasady/143-Co-to-sa-wyrazenia-przyimkowe;629475).

Wyrazy obce2015-10-27
Czy poprawny jest czasownik wygooglować?
Jest to słowo bardzo potrzebne w czasach, gdy wyszukiwarka Google jest niezwykle bogatym źródłem informacji. Można byłoby oczywiście mówić wyszukać w Google, ale ludzie potrzebują pojemnych znaczeniowo słów, aby się szybciej i sprawniej porozumiewać, a neologizmy googlować, wygooglować pozwalają nazwać tę użyteczną poznawczo czynność jednym słowem. Można się rozwodzić nad formą czasownika i formą zapisu, ale najistotniejsza jest w tym wypadku komunikatywność, zrozumiałość, czytelność, a te warunki spełniają zarówno wymienione czasowniki, jak i nowe, ulepszone formy: gugować, guglać wraz z wersjami z przedrostkiem wy-. Wszystkie te formy są akceptowalne jako rożne wersje adaptacji zapożyczenia: googlować nawiązuje pisownią do oryginalnej nazwy portalu, guglować jest zapisem fonetycznym, a guglać jest formą krótszą, pozbawioną czasownikowego przyrostka -ow-. Ta ostatnia forma jest być może odbierana przez mówiących jako najbardziej potoczna, co wcale nie umniejsza jej użyteczności, a jedynie ewentualnie ogranicza jej zasięg do potocznej odmiany języka, co chyba nie będzie stanowić problemu, bo guglowanie nie można raczej nazwać poważną działalnością badawcza, ściśle naukowym zbieraniem wiarygodnych danych…

Wyrazy obce2015-10-27
Czy poprawne są formy lajkować i hejtować?
Są to nowe słowa, które zdążyły się już zadomowić w języku potocznym. Są zapożyczeniami fonetycznymi, pisownia na gruncie polskim odpowiada w przybliżeniu wymowie angielskiej. Dlaczego tak je zapisujemy? Chcemy ułatwić sobie życie. Po angielsku te czasowniki mają formy like, hate, więc gdybyśmy przyjęli je w zapisie anglosaskim, ze względu na końcowe nieme -e w obu formach musielibyśmy końcówki czasownikowe dodawać po apostrofie zgodnie z zasadami pisowni polskiej: like’ować, hate’ować. Tymczasem przyjęcie zapożyczenia w wersji fonetycznej i uproszczonej pozwala na lepszą adaptację obcego wyrazu do języka polskiego. Mamy w polszczyźnie wiele słów zmodyfikowanych w ten sposób, zapożyczonych dawniej i obecnie: sejf od ang. safe, koktajl od ang. coctail, pikap od ang. pick-up, mejl od ang. mail, skejt od ang. skate, bajt od ang. byte itd.

Składnia2015-10-27
Czy w zdaniu:Nieco dalej widać było stodołę, obok niej szopę; dalej jeszcze ogrodzenie rzeczownik ogrodzenie występuje w bierniku? Sądzę, że wszystkie rzeczowniki w tym zdaniu występują w bierniku, ale zostało to zakwestionowane.
Ma Pani rację, w zdaniu występują 3 rzeczowniki w bierniku, co w sposób oczywisty wynika z bodowy tego zdania. Orzeczenie widać było wymaga, aby jego określenia (dopełnienia) przybrały formę biernika: widać było – kogo? co? – stodołę, szopę, ogrodzenie. Każda z części zdania oddzielona przecinkiem mogłaby zawierać kolejne widać było, ale ze względów stylistycznych byłyby to niepotrzebne powtórzenia, dlatego też się je pomija bez szkody dla odbioru tekstu. Przypadek rzeczownika ustala się w zdaniu, kierując się funkcją poszczególnych rzeczowników oraz zależnościami składniowymi, które rozpoznaje się za pomocą odpowiednich pytań przypadków.

Nazwy własne (pisownia i odmiana)2015-10-27
W jaki sposób należy odmieniać imię i nazwisko brazylijskiego pedagoga – Paulo Freire (wymowa [Palo Freri])? Jaką formę w dopełniaczu powinno mieć nazwisko: Freirego czy Freire’a?
Czy imię Paulo jest odmienne? Jeśli tak, to czy w dopełniaczu przyjmuje taką samą formę jak imię Paul, tzn. Paula)? Moją wątpliwość budzi to, że dopełniacz brzmiałby tam samo jak w przypadku imienia angielskiego.
Skoro nazwisko wymawia się [freri], to odmienia się ono jak podobne nazwiska typu włoskiego, czyli jak przymiotniki. Wzorcem może być odmiana nazwiska Pavarotti (zob. http://sjp.pwn.pl/so/Pavarotti;4484904.html) albo też – ze względu na pisownię – Linde (zob. http://sjp.pwn.pl/szukaj/linde.html).
Jeśli idzie o imię, to w pełni podzielam zdania Jana Grzeni wyrażone we wstępie do „Słownika nazw własnych” (Warszawa 1998, s. 60), że imiona obce powinniśmy odmieniać, ponieważ dla większości z nich możemy znaleźć na gruncie polskim odpowiednie wzorce odmiany. Imiona męskie zakończone na -o także powinny być odmieniane, chociaż niektóre z nich – jak Paulo mogą bez kontekstu, który stanowi nazwisko, wydawać się formami imion pokrewnych, funkcjonujących w innych językach. Nazwisko pozwala jednak pamiętać o właściwej formie imienia, które w wymowie będzie się dodatkowo różnić od wersji anglosaskiej. Kolejne przypadki zapiszemy zatem następująco: D. Paula Freirego, C. Paulowi Freiremu, B. Paula Freirego, N. Paulem Freirem, Ms. Paulu Freirem.

Różne2015-10-27
Interesuje mnie budowa słów Merowingowie, Karolingowie itp. Skąd w tych słowach znajduje się końcówka -gowie i co ona oznacza?
Końcówką w tych formach jest -owie. Merowingowie i Karolingowie to dynastie panujące w średniowieczu w państwie Franków. Nazwy dynastii, rodów dzierżących władzę tworzyło i tworzy się m.in. za pomocą końcówki -owie jak formy liczby mnogiej nazwisk (Nowak – Nowakowie): Radziwiłł – Radziwiłłowie, Tudor –Tudorowie, Windsor – Windsorowie, Jagiełło – Jagiellonowie, Piast – Piastowie, Habsburg – Habsburgowie, Burbon – Burbonowie, Lancaster – Lancasterowie, Bonaparte – Bonapartowie. Są także liczne nazwy dynastii np. z końcówką -i, jak Saffarydzi, Bujidzi, Safawidzi, Afszarydzi, Timurydzi, Haszymici, Hamdanidzi, Pepinidzi, Plantageneci, Przemyślidzi. Forma jednych i drugich przyjęta na gruncie polskim zależy od utartego zwyczaju językowego, tradycji. Wiele osób uważa formy z końcówką -owie za lepsze, lepiej wyrażające dostojeństwo.

Odmiana2015-10-27
Mam pytanie dotyczące odmiany fleksyjnej. Czy w zdaniu: Tata jest w pracy możemy określić w jakim przypadku występuje rzeczownik pracy? Zasugerowano mi, że jest to rzeczownik w miejscowniku pytając o ten wyraz: kim? czym? Czy o miejscownik nie pytamy o kim? o czym? Samodzielnie występujący wyraz pracy może też być dopełniaczem czy celownikiem, bo w odmianie mamy przecież synkretyzm tych form. Bardzo proszę o wyjaśnienie.
Polszczyzna ma wiele form przypadków synkretycznych, czyli zbieżnych ze sobą, zwłaszcza wśród rzeczowników rodzaju żeńskiego, takich jak praca. Poprawne wskazanie przypadka jest niekiedy możliwe wyłącznie dzięki ustaleniu schematu budowy zdania za pomocą pytań kierowanych od członu nadrzędnego (tu: orzeczenia) do członów podrzędnych (tu: okolicznika miejsca w formie wyrażenia przyimkowego).
Pytamy: jest – gdzie?, a dokładniej: w kim? czym? – w pracy, co wyklucza zarówno dopełniacz, jak i celownik ze względu na ZNACZENIE.
Zdanie z celownikiem musiałoby zawierać czasownik, który celownika wymaga, czyli np. przyglądać się – komu? czemu? – pracy.
Zdanie z dopełniaczem musiałoby być zbudowane np. na bazie czasownika zaprzeczonego nie widzieć / nie lubić – kogo? czego? – pracy, ponieważ te formy wymagają użycia dopełniacza.
Znaczenie jest ważną kwestią także w odniesieniu do użytego w Pani cytacie przyimka w, ponieważ w sposób naturalny komunikuje on fakt, że w wypowiedzi jest mowa o miejscu, a zatem miejscownik (nomen omen) z tym przyimkiem bezsprzecznie występuje.
Pytanie o miejscownik, które Pani wymienia (o kim? o czym?), jest jak najbardziej poprawne, są jednak również wypowiedzi, gdy miejscownik łączy się nie tylko z przyimkami o i w, lecz również z na, które oczywiście też mówi o miejscu, np. siedział na – kim? czym? – kanapie.

Interpunkcja2015-10-27
Przy użyciu spójnika a w konstrukcji miedzy (czymś) a (czymś) przecinek jest niepotrzebny. Czy istnieją od tej reguły jakiekolwiek wyjątki? Czy poniższe zdania z użyciem przecinka mogą być poprawne?
Odstęp miedzy środkiem koła, a krawędzią błotnika: przód 315 mm, tył 315 mm.
Różnica wysokości pomiędzy blokiem mieszkalnym, a wieżą telefonii komórkowej wynosi 28 metrów.
Przed spójnikiem a nie stawiamy przecinka, jeśli występuje on – jak w podanych przykładach – w połączeniu z wyrazem między lub pomiędzy, określając położenie lub wspólną cechę dwóch rzeczy, np. Szpara pomiędzy oknem a parapetem. Kolor między żółtym a brązowym (zob. http://sjp.pwn.pl/zasady/376-Przecinek-a-spojniki-i-a-i-oraz-tudziez-lub-albo-badz-czy-ani-ni;629793.html). Wyjątkiem od tej reguły nie można nazwać umieszczenia wewnątrz omawianej konstrukcji wypowiedzenia wtrąconego, np. Szpara pomiędzy oknem, które pomalowałem, a parapetem, który dopiero zamierzałem pomalować. W tym zdaniu przecinki mają wtrącenie wydzielić obustronnie (zob. http://sjp.pwn.pl/zasady/Przecinek-uzywany-pojedynczo-lub-podwojnie;629770.html) i – jak widać – ma tu zastosowanie zasada dotycząca wtrąceń i dopowiedzeń, która nie wyklucza poprzednio wspomnianej.

Składnia2015-10-27
Jak piszemy: Żółte czapki ma trzech chłopców czy mają trzej chłopcy?
Obie wersje są poprawne! W polszczyźnie mamy dwa sposoby łączenia form liczebników od 2 do 4 z rzeczownikami męskoosobowymi, czyli takimi, które nazywają osoby rodzaju męskiego, jak pan, chłopiec, student: w związku zgody (dwaj panowie, trzej chłopcy, czterej studenci) albo w związku rządu (dwóch panów, trzech chłopców, czterech studentów).
Wyrazy obce2015-10-27
Czy można słowo ronin podawać w polskiej pisowni? Korektorka wciąż poprawia mi o, dopisując nad nim kreskę.
Rzeczownik ronin jest słowem japońskim, w słownikach opatrywanym definicją «w dawnej Japonii: człowiek, który utracił swoje miejsce w feudalnej hierarchii społecznej». Z pewnością można go używać w pisowni spolszczonej, skoro w takiej odnotowuje je „Wielki słownik ortograficzny języka polskiego PWN” pod red. E. Polańskiego (zob. http://sjp.pwn.pl/szukaj/ronin.html). W pisowni rōnin podaje to słowo „Encyklopedia PWN” (zob. http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/ronin;3968733.html) i być może dlatego bywa również używany taki zapis. Warto jednak propagować formę spolszczoną.

Wyrazy obce2015-10-27
Czy pisownię smartfon uznaje się za poprawną? Tego wyrazu nie ma w słownikach.
Smartfon jest spolszczeniem angielskiej nazwy smartphone analogicznym do dawniejszego zapożyczenia telefon pochodzącego od ang. telephone. W polszczyźnie nie używamy połączenia ph w celu oznaczenia f, więc słowo nazywające przedmiot tak użyteczny i pożądany oraz często kupowany i reklamowany musiało szybko ulec spolszczeniu. Druga zmiana dosięgła końca formy angielskiej, w której nawet w obcej wymowie -e pozostaje nieme. Smartfon na gruncie polskim stał się błyskawicznie słowem odmiennym, dlatego nieme -e usunięto, skoro tylko utrudniało tworzenie form przypadków, bo wymagało użycia apostrofu – smartphone’a – podobnie jak w przypadku pendrive’a, image’u, dress code’u, sprite’a i innych niespolszczonych wyrazów. Wersja spolszczona jest rozpowszechniona, potrzebna i - co najważniejsze - spolszczona zgodnie z duchem polszczyzny.

Ortografia2015-10-27
Czy Twitter, Facebook pisać wielką czy małą literą?
Podana przez Panią pisownia tych nazw jest poprawna. Twitter nie jest jeszcze odnotowany w słowniku ortograficznym, ale hasło Facebook już znajdziemy: http://sjp.pwn.pl/szukaj/Facebook.html. Twitter i Facebook traktuje się jak nazwy własne, więc jako takie pisze się je wielką literą, pomimo że oba portale mają logo z małą literą.

Składnia2015-10-27
Jesteśmy w trakcie zmiany nazwy naszej instytucji z Klub Kultury na Prom Kultury. W związku z tym nie jesteśmy pewni, jakiej formy w przyszłości powinniśmy używać: być w Promie czy na Promie, iść do Promu czy na Prom?
Połączenia z przyimkiem na sugerowałyby, że idzie o prom, czyli «statek wodny do przewozu ludzi, pojazdów i ładunków przez rzeki, kanały, mniejsze akweny morskie itp., także: rodzaj morskiego statku pasażerskiego». Przyimki do i w wyraźnie wskazują na miejsce, budynek, instytucję i te zdecydowanie polecam!


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166