Najczęściej zadawane pytania (229) Ortografia (592) Interpunkcja (198) Wymowa (69) Znaczenie (264) Etymologia (306) Historia języka (26) Składnia (336) Słowotwórstwo (139) Odmiana (333) Frazeologia (133) Poprawność komunikacyjna (190) Nazwy własne (439) Wyrazy obce (90) Grzeczność językowa (41) Różne (164) Wszystkie tematy (3320)
w:
Uwaga! Można wybrać dział!
Nazwy własne (pisownia i odmiana)2008-12-03
Jak odmienić imię i nazwisko Cavaliere d'Arpino?
Cavaliere nie jest imieniem, lecz słowem oddawanym po polsku jako kawaler w znaczeniu historycznym ‘rycerz’. Dla nazwiska d'Arpino wskazane byłoby użycie następujących form: DB. d'Arpina, C. d'Arpinowi, N. d'Arpinem, Ms. d'Arpinie.
Jan Grzenia
Nazwy własne (pisownia i odmiana)2008-12-03
Czy w tekście tłumaczonym z języka włoskiego imiona własne mające swoje polskie odpowiedniki można spolszczyć, ze względu na łatwiejszą ich odmianę (np. Cristoforo), zwłaszcza że w tekście tym występują również imiona „zitalianizowane”, a nie zawsze znana jest narodowość ich nosicieli? W przypadku nazwisk bułgarskich - powinno się dokonać transkrypcji (np. Kurtew, Kokow) czy tylko transliteracji (Kurtev, Kokov)?
Imion obcych zazwyczaj używamy w formie oryginalnej, polszczymy jedynie imiona władców oraz niektórych wybitnych postaci historycznych. Wiele zależy jednak od tekstu, który Pani tłumaczy. Jeśli to tekst literacki, a postacie fikcyjne, tłumacz ma większe prawa, może nawet spolonizować imiona, jeśli uzna, że nie zaszkodzi to przekładowi.
Nazwiska zapisywane alfabetami cyrylickimi zazwyczaj transkrybujemy. Transliteracja ma zastosowanie raczej wąskie, ograniczone do publikacji naukowych (a więc i opisów bibliograficznych).
Jan Grzenia
Nazwy własne (pisownia i odmiana)2008-12-03
Jak pisać generał Charles de Gaulle? Czy mam słowo generał napisać wielką literą? I jak odmieniać Charles de Gaulle?
Na pierwszą część pytania odpowiem krótko: generał to nazwa godności i dlatego pisze się ten wyraz małą literą. W przypadku drugiej części pozwolę sobie na nieco obszerniejszą wypowiedź. Nasz język „lubi” imionom i nazwiskom obcokrajowców nadawać bardziej polski charakter, nawet wtedy gdy zachowana zostaje ich oryginalna pisownia. Dzieje się to właśnie dzięki odmienianiu, czyli dołączaniu do nich polskich końcówek fleksyjnych. Nie jest to oczywiście proces losowy, lecz rządzą nim pewne zasady. Ta, która dotyczy interesującego nas przypadku, głosi, że jeśli nazwisko kończy się na -e nieme (tzn. nie wymawiane), lub jeśli po tym -e znajduje się spółgłoska, wtedy takie wyrazy otrzymują polskie końcówki po apostrofie. Zatem imię i nazwisko francuskiego generała odmienia się w sposób następujący: Charles de Gaulle, Charles’a de Gaulle’a, z Charles’em de Gaulle’em, o Charles’u de Gaulle’u.
Ewa Biłas-Pleszak
Ortografia2008-12-03
Proszę o pomoc i wyjaśnienie w następującej sprawie: Jutro w Górnośląskim Centrum Kultury odbędzie się premiera spektaklu. Moim zdaniem, każda premiera w Centrum jest przemyślana i dlatego udana. Chodzi o uzasadnienie pisowni nazwy własnej (Centrum) w drugim zdaniu - duża litera, ale dlaczego?
Wyraz Centrum w drugim zdaniu zapiszemy wielką literą, jako że chodzi właśnie o Górnośląskie Centrum Kultury, o to jedno konkretne centrum. Jest to po prostu fragment nazwy własnej, użyty, by nie powtarzać pełnej.
Ewelina Pałka
Ortografia2008-12-03
Jest Europa Południowa, Zachodnia - od dużej litery. A jak jest z Polską? Południowa czy południowa, Zachodnia czy zachodnia, wschodnia? Co decyduje o pisowni przymiotników w tym przypadku?
Wszystko zależy od kontekstu. Przymiotniki: południowy, północny, wschodni, zachodni pisze się wielką literą, jeśli są integralną częścią nazw geograficznych (wspomniana Europa Zachodnia czy Tatry Wschodnie), ale jeśli oznaczają część terytorium (np. Nad Polskę północną nadciąga niż), należy traktować je jak najzwyklejsze przymiotniki i zapisać małą literą.
Ewelina Pałka
Ortografia2008-12-03
Jak pisać skróty w nazwach, np. Liceum im. ks. A. J. Czartoryskiego czy Liceum im. Ks. A. J. Czartoryskiego. Czy w nazwach ulic skrót powinien być pisany małą czy dużą literą, np. ul. ks. P. Skargi czy ul. Ks. P. Skargi?
Jeśli w zapisie posługujemy się skrótami typu: ks., św., gen., bł., piszemy je małą literą, jeśli jednak skróty są rozwinięte, stosujemy wielką literę, czyli: os. Naftowa, ale Osiedle Naftowa, rondo gen. de Gaulle’a, ale rondo Generała de Gaulle’a, kościół św. Barbary, ale kościół Świętej Barbary, a zatem: Liceum im. ks. A. J. Czartoryskiego i ul. ks. P. Skargi.
Aldona Skudrzyk
Ortografia2008-12-03
Nie wiem, czy powinnam pisać most Kotlarski w Krakowie czy też Most Kotlarski, most/Most Zamkowy w Rzeszowie, hala/Hala Podpromie w Rzeszowie, pomnik/Pomnik Czynu Rewolucyjnego w Rzeszowie? Nie jestem w stanie dociec, czy w danym mieście nazwa mostu brzmi Most X czy też po prostu most „X” itd. Jak rozwiązać ten problem, by mieć pewność prawidłowego zapisu?
W istocie reguła nie jest zbyt precyzyjna i wymaga od użytkownika także pewnej intuicji językowej. Proponuję: most Kotlarski, most Zamkowy, hala Podpromie, pomnik Czynu Rewolucyjnego. Jak mieć pewność? Te wyrazy, które określają w nazwie typ obiektu, są jednak najczęściej nazwami pospolitymi, piszemy je więc małą literą. Rzadsze użycia wielkiej litery wynikają z utrwalonej tradycji.
Aldona Skudrzyk
Ortografia2008-12-03
Czy Mazury to kraina tysiąca jezior czy też Kraina Tysiąca Jezior?
Mazury to Kraina Tysiąca Jezior. Takie omawiające, wieloczłonowe nazwy, zwane peryfrazami, utrwalone jako całość, traktujemy jak nazwy własne i piszemy wielkimi literami, np.: Kraina Wielkich Łowów (= indiańskie niebo), Kraina Kangurów (= Australia), Kraj Klonowego Liścia (= Kanada), Kraj Kwitnącej Wiśni (= Japonia), Kraj Wschodzącego Słońca (= Japonia).
Aldona Skudrzyk
Ortografia2008-12-03
Zastanawiam się nad poprawnością zdania: W zorganizowanej na prędce kampanii Hitler uzyskał 13,5 mln głosów, przegrywając nieznacznie ze zniedołężniałym już Hindenburgiem.
Zdanie będzie poprawne, jeżeli naprędce zostanie napisane łącznie.
Katarzyna Wyrwas
Nazwy własne (pisownia i odmiana)2008-12-03
Chciałabym się zapytać o odmianę nazwiska Będa. Czy poprawnie powinno się mówić Tomaszowi Będzie czy Tomaszowi Będa?
Wbrew temu, co coraz częściej można usłyszeć i przeczytać, nazwiska w języku polskim odmieniają się, w związku z czym za poprawną uznaje się pierwszą z wymienionych form, tzn. Tomaszowi Będzie. Zły zwyczaj pozostawiania nazwisk w postaci mianownika szerzy się ostatnio w sposób zatrważający. Skoro jednak nie wszyscy przyjmują go bezkrytycznie, o czym także świadczy przysłane pytanie, pozostaje mieć nadzieję, że uda się go wyplenić.
Ewa Biłas-Pleszak
Składnia2008-12-03
Mam wątpliwości co do pisowni: w akademii czy na Akademii (np. uroczystości, prace w akademii czy na akademii), zwłaszcza w przypadku użycia skrótu uczelni: uroczystości, prace w PAT (Papieskiej Akademii Teologicznej) Czy na Pacie.
W języku ogólnym, literackim przyjęta jest norma, która każe mówić i pisać, iż studiuje się w akademii, a nie: na akademii. Wiadomo jednak, że w języku potocznym nie zawsze się te wzorcowe normy respektuje. Dlatego też w swobodnej rozmowie pewnie po wielokroć słyszała Pani tę drugą formę. Tak samo rzecz się ma w przypadku skrótowca PAT. Zgodnie z normą wzorcową powinno się mówić, a już na pewno pisać, że uroczystości odbyły się w Pacie, prace prowadzone są w Pacie, studiuję w Pacie itd. W języku potocznym natomiast zapewne z chęcią używany jest przyimek na. Zwracam też Pani uwagę na odmianę tego skrótowca. Może on występować jako żeński nieodmienny – wtedy piszemy, że uroczystości odbyły się w PAT, może też odmieniać się zgodnie ze wzorem deklinacji męskiej i wtedy postać miejscownika to Pacie, w żadnym wypadku nie: !PAT-ie, !PAC-ie.
Ewa Biłas-Pleszak
Odmiana2008-10-19
Są dwie czy wciąż trzy strony czasownika? Zaskoczyła mnie ostatnio informacja we WSIP-owskim „Języku ojczystym” o dwóch stronach czasownika. Gdzie mogę poczytać na ten temat?
Tradycyjne gramatyki wyróżniają trzy strony czasownika: czynną (podmiot jest wykonawcą czynności), bierną (podmiot jest obiektem czynności, a wykonawca jest wyrażony przez dopełnienie) i zwrotną (wykonawca czynności jest jednocześnie jej obiektem). Nowsze opracowania zwracają uwagę na fakt, że strona zwrotna jest szczególnym przypadkiem strony czynnej (działanie wykonawcy jest skierowane na siebie). Odsyłam do nowych opracowań językoznawczych, np. Gramatyki języka polskiego Henryka Wróbla.
Alicja Podstolec
Ortografia2008-10-19
Jest Europa Południowa, Zachodnia - od dużej litery. A jak jest z Polską? Południowa czy południowa, Zachodnia czy zachodnia, wschodnia? Co decyduje o pisowni przymiotników w tym przypadku?
Wszystko zależy od kontekstu. Przymiotniki: południowy, północny, wschodni zachodni pisze się wielką literą, jeśli są integralną częścią nazw geograficznych (tu na przykład wspomniana Europa Zachodnia czy Tatry Wschodnie), ale jeśli oznaczają część terytorium (np. Nad Polskę północną nadciąga niż), należy traktować je jak najzwyklejsze przymiotniki i zapisać małą literą.
Ewelina Pałka
Poprawność komunikacyjna2008-10-19
Który zapis jest poprawny: pomiędzy latami 1909 i 1913, pomiędzy rokiem 1909 i/a 1913, czy w latach 1909-1913?
Poprawne będą trzy formy: (1) w latach 1909–1913, (2) pomiędzy latami 1909 a 1913, (3) pomiędzy rokiem 1909 a 1913, nie do zaakceptowania są natomiast wyrażenia: !pomiędzy latami 1909 i 1913 czy !pomiędzy rokiem 1909 i 1913, gdyż przyimek złożony z członem między lub pomiędzy wprowadzający informację na temat przedziału czasowego dopuszczany jest jedynie w wersji ze spójnikiem a (por. NSPP pod red. A. Markowskiego).
Dla mnie jednak równie interesujący jak kwestia notacji jest problem odczytywania liczebników w cytowanych przykładach. Nie budzi wątpliwości, że w przykładzie (3) występują dwa liczebniki porządkowe, a całe wyrażenie winno przyjąć następującą postać słowną: (3’) pomiędzy rokiem tysiąc dziewięćset dziewiątym a tysiąc dziewięćset trzynastym. Inaczej będzie, gdy spróbujemy rozwinąć połączenia (1) i (2). Zawierają one liczebniki główne w funkcji tzw. nieodmiennej przydawki ilościowej, a zatem powinny być wypowiadane tak: (1’) w latach tysiąc dziewięćset dziewięć [do] tysiąc dziewięćset trzynaście oraz analogicznie (2’) pomiędzy latami tysiąc dziewięćset dziewięć a tysiąc dziewięćset trzynaście.
Katarzyna Mazur
Nazwy własne (pisownia i odmiana)2008-10-18
Chciałabym uzyskać informację o poprawnej odmianie imienia Maryla. W jaki sposób zwracać się do kogoś o tym imieniu: Marylo czy Marylu?
Paradygmat odmiany imienia Maryla wygląda następująco: M. Maryla, D. Maryli, C. Maryli, B. Marylę, N. Marylą, Ms. Maryli, W. Marylo!
Alicja Podstolec
Składnia2008-10-18
Czy używa się formy: quiz wiedzy czy quiz z wiedzy o...?
Słowniki notują najczęściej quiz (a także spolszczona pisownię kwiz) historyczny, geograficzny lub quiz (kwiz) na temat…). Najnowsze słowniki oznaczają to słowo kwalifikatorem dawny lub książkowy, co wskazuje, że quiz (kwiz) ustępuje miejsca teleturniejom lub konkursom.
Alicja Podstolec

Zapożyczony z angielskiego quiz często zastępuje przyswojone znacznie wcześniej zapożyczenie łacińskie (później także francuskie) konkurs. Podobnie jak konkurs (konkurs czegoś i rzadsze konkurs z czegoś) występuje częściej w konstrukcji quiz czegoś (wiedzy) i rzadziej jako quiz z czegoś (z wiedzy).
Katarzyna Wyrwas
Ortografia2008-10-18
Czy istnieje skrót wyrazu środa? W Słowniku poprawnej polszczyzny nie został on podany (w przeciwieństwie do innych nazw dni tygodnia). Jeśli nie istnieje, to czy błędny będzie zapis np. pon.-środa, środa-niedz.?
Skrót wyrazu środa – śr. – notuje m.in. Słownik skrótów i skrótowców Jerzego Podrackiego (PWN, Warszawa 1999). Poprawny zapis przedziału czasowego z jego uwzględnieniem winien w tekstach drukowanych przyjąć np. taki kształt: pon.–śr. lub pt.–śr. Występującą między skrótami półpauzę bez spacji można też zastąpić dywizem, czyli inaczej łącznikiem, np. śr.-niedz. lub czw.-śr. Zdecydowanie odradzam natomiast zestawianie w podobnych do przedstawionych paralelnych konstrukcjach skrótu i pełnego wyrazu: konstrukcje (!)wt.–sobota są wyrazem niekonsekwencji autora i, jako błędy edytorskie, z pewnością nie spotkają się w procesie wydawniczym z aprobatą redaktorów przygotowujących publikację.
Katarzyna Mazur
Interpunkcja2008-10-18
Szanowni Państwo, moje pytanie dotyczy wyrażenia w przypadku gdy. Czy w podanych poniżej przykładach powinno się wstawić przecinek? 1. W przypadku(,) gdy składnik lokat jest przedmiotem obrotu na więcej niż jednym aktywnym rynku, wartością godziwą jest kurs ustalony na rynku głównym. 2. W przypadku(,) gdy brak możliwości obiektywnego lub wiarygodnego ustalenia wielkości wolumenu obrotu lub w przypadku identycznego wolumenu na kilku aktywnych rynkach, Fundusz stosuje kolejne, możliwe do zastosowania kryterium.
Między człony wprowadzającej zdanie podrzędne okolicznikowe konstrukcji w przypadku gdy (w przypadku kiedy, w wypadku gdy) nie wstawiamy żadnego znaku interpunkcyjnego, choć co innego sugerowałaby obecność spójnika gdy, przed którym umieszczenie przecinka jest zazwyczaj konieczne. W omawianej sytuacji mamy jednak do czynienia z tzw. cofaniem przecinka, czyli przenoszeniem tego znaku przestankowego przed całe zacytowane wyrażenie. Zjawisko to jest charakterystyczne dla wielu innych połączeń wyrazowych wypowiadanych bez pauzy oddechowej, jak np. w miarę jak, a także z chwilą gdy. Przykłady poprawnego użycia objaśnianej konstrukcji stanowią następujące zdania: (1) W przypadku gdy zakupiony towar okaże się wadliwy, można go zwrócić producentowi czy (2) Reklamacja nie zostanie uwzględniona, w przypadku gdy stwierdzi się uszkodzenie produktu powstałe z winy konsumenta oraz przywołane przez Panią (3) W przypadku gdy składnik lokat jest przedmiotem obrotu na więcej niż jednym aktywnym rynku, wartością godziwą jest kurs ustalony na rynku głównym.
Od tych zdań należy odróżnić wypowiedzenia zawierające dodatkowe, akcentowane określenie słowa przypadek, np. W każdym przypadku, gdy na egzaminie student zostanie przyłapany na ściąganiu, należy mu wpisać do indeksu ocenę niedostateczną. Jak widać, w takim kontekście znak interpunkcyjny umieszcza się bezpośrednio przed wskaźnikiem zespolenia, czyli właśnie w tym miejscu, gdzie wystąpi przestanek oddechowy.
Katarzyna Mazur
Wyrazy obce2008-10-17
Jak zapisać poprawnie: Allegro czy Alegro?
Czy to jako nazwę znanego portalu aukcyjnego, czy to jako włoski termin muzyczny oznaczający szybki tempo, a także utwór lub jego część w takim tempie utrzymane, zapisujemy przez dwa l zgodnie z włoskim oryginałem. Określenie dotyczące utworów muzycznych małą literą, nazwę własną portalu i firmy natomiast literą wielką.
Katarzyna Wyrwas
Odmiana2008-10-17
Niedawno obcokrajowiec zadał mi pytanie na temat dwóch czasowników wziąć i wziąć – czy są to takie same czasowniki, czy może się czymś różnią? A może któraś z tych form jest niepoprawna?
Jedyną poprawną formą bezokolicznika jest wziąć, lecz niestety często w wymowie słyszy się niepoprawne !wziąść.
Katarzyna Wyrwas

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166